Ponad 2000 lat temu slynny „Szlak Jedwabny” przechodzil ze wschodniego wybrzeza Chin poprzez centralna Azje, Iran, Turcje az do Europy. Sluzyl on jako pas napedowy dla rozszerzenia handlu oraz wymiany kulturowej. Obecnie kilka panstw w Eurazji, m.in. Chiny, odbuduwuje ten szlak jako nowoczesny korytarz kolejowy tzw „Nowy Szlak Jedwabny”. Wsklad, którego wchodzi egzystujaca Transyberyjska Linia Kolejowa. A dodatkiem do tego bedzie obecnie na ukonczeniu linia kolejowa z poludniowej i wschodniej czesci Chin poprzez pólnocny Myanmar (Burma), przechodzac przez Bangladesz, Indie, Pakistan, Turcje az do Europy. Rozciagajac sie ponad 11 000 km od portu w Rotterdamie (Holandia) az po wschodnie wybrzeze Chin. Trakty te polacza zaawansowany sektor maszynowy i zwiazane z nim mozliwosci w Europie, z 4.5 miliardami ludzi - stanowiacymi obecnie wieksza czesc ludzkosci - zamieszkujacymi Eurazje.
Zakladajac, iz Nowy Bretton Woods (nowy system finansowo-monetarny) zostanie wprowadzony, to pozwoli to na energiczne rozpoczecie budowy Euroazjatyckiego Mostu Ladowego. Kreujacego wysokiej technologii korytarze infrastruktury i przemyslowy rozwój, wraz ze „spiralnymi ramionami” siegajacymi do Afryki obu Ameryk i Australii.
Jest to najwiekszy projekt rozbudowy infrastruktury w swiecie, który rozpocznie wielki rozwój przemyslowy w nowozytnej historii swiata, zmieniajac ogólnoswiatowe zwiazki gospodarcze.
Co najwazniejsze nie jest to czysta teoria akademicka, marzeniami lecz rzeczywistoscia.
Rzymski konserwatywny dziennik „Libero”, majacy wielu czytelników wsród wiodacych kól wloskiej sceny politycznej, zamiescil 30-go grudnia 2001 r. obszerny artykul na temat projektu Euroazjatyckiego Mostu Ladowego, szczególnie eksponujac przy tym role Lyndona LaRouche’a jako glównego inicjatora tego wielkiego przedsiewziecia. Cytujac slowa artykulu:
„Planeta pojmowana jako olbrzymi plac budowy, z prawdziwie futurystycznym ‚Szlakiem Jedwabnym‘ nowego tysiaclecia, który z pomoca ultranowoczesnej infrastruktury moze polaczyc Europe z Azja: mosty, podwodne tunele, kolej magnetyczna oraz trasy wodne, które po ich regulacji stana sie jednymi z glównych arterii dla przewozu ludzi i towarów. Pierwszym czlowiekiem, który rozwinal wizje takiego „Szlaku Jedwabnego”, byl amerykanski polityk, zaliczany do tak zwanych „reaganowskich demokratów”, polityk, który byl takze autorem projektu obrony strategicznej opartej na technologii lotów kosmicznych (SDI), zaprezentowanym przez prezydenta Reagana: Lyndon LaRouche.”
„Libero” kontynuuje: „Wiele rzadów starego kontynentu oraz Azji zaangazowanych jest obecnie w rozmowy dotyczace realizacji tego projektu.” Nastepnie wymieniane sa te fragmenty przyszlego ponadkontynentalnego mostu, które juz w chwili obecnej ulegaja realizacji: w Chinach budowa trasy kolejowej do Tybetu oraz trasy kolei magnetycznej Szanghaj-Pudong; w Bangladeszu budowa mostu nad Bramaputra; oficjalnie potwierdzone juz zlecenie budowy olbrzymiego mostu laczacego rosyjski Sachalin z Japonia; projekt regulacji delty Mekongu w Indochinach, czy wreszcie budowa tunelu pod Ciesnina Bosfor (Turcja), który – dodatkowo do istniejacego juz mostu – stworzy nowe bezposrednie polaczenie pomiedzy Europa i Azja.
